Ik werd vanochtend wakker en dacht: “we leven in de allocatie-economie.” Echt waar Harm? Nee natuurlijk niet. Meestal is mijn eerste gedachte ‘hmmpffhoelaatishetwaaromslaaptNIEMANDhierooituit’. Maar allocatie-economie is een goede tweede. Want belangrijk. Ik vertel je waarom.
Het klinkt als een upgrade van Windows - je weet dat het moet, maar je bent er niet blij mee.
In de nieuwe ‘allocation-economy’ wordt niet meer gevraagd wat je weet, maar hoe goed je AI kunt inzetten om je werk te doen.
Die visie deel ik hier vaker: van junior tot senior wordt van ons gevraagd om betere dirigenten te worden.
Als Dan Shipper het zegt…
Dan Shipper heeft het deze week in zijn artikel ‘The Knowledge Economy Is Over. Welcome to the Allocation Economy’ over ‘modelmanagers’. Maar daar wordt niemand opgewonden van. Dus ik hou het bij dirigenten. Het stuk is wel inspirerend, ik deel de link in de comments.
Denk aan een toekomst waarin zelfs de stagiair manager-skills moet hebben, want ja, hij moet de AI modellen managen. Alsof het beheren van een digitaal beestje net zo makkelijk is als het maken van koffie.
Het probleem: we zijn niet allemaal geboren leiders en ‘smaakmakers’.
Maar die skills gaan wel het verschil maken. What to do?
We moeten onze manager-pet opzetten en leren hoe we AI als een pro kunnen inzetten.
Niet meer de maker, maar de regisseur.
Maar geen paniek. Net zoals bij elke Windows-update, overleven we dit ook wel.
Wie weet wordt het zelfs leuk.
En als je niet weet hoe, dan help ik je wel. Dat is tenslotte wat ik doe: mensen helpen om AI te temmen, zodat ze geen slaaf worden van de technologie.